ηεροδίνητος

ἠεροδίνητος, -ον (Α)

ηεροδίνης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηερο-, ιων. τ. τού αερο- (< αήρ, πρβλ. ιων. γεν. ηέρος) + -δίνητος (< δινώ), πρβλ. αει-δίνητος, σφονδυλο-δίνητος].